تانگوی تک نفرەی تهران
نقشەی فوق بیانگر تخیل سیاسی اصولگرایان دربارەی جهان بین دولت هاست.
مطابق این آرزو یک بلوک شرق جدید علیه غرب در حال پیدایش است.
چین رهبر جهان می شود و ایران و روسیه اعضای مهم اتحادیەی فرضی شرق هستند.
این تصویر صرفا به علت اغراق در اهمیت و نقش سه کشور یادشده اشتباه نیست ، بلکه کژفهمی آن دربارەی ماهیت قدرت و نگرش بازیگران آن فاجعه آمیز است.
چین ایران را صرفا یک « بازار » می داند و نه بیشتر ، اگر ایران هم چین را چیزی فراتر از یک
« کارخانەی جهانی » بداند ، اشتباه است!
هم اکنون در سایەی تحریم ها میان ایران و روسیه دو متحد سیاسی ، بر سر ارزان فروختن نفت بە چین رقابتی منفی در جریان است!
روسیه و چین هر دو از نظام جهانی ناراضی اند و در اندیشەی بریدن سهم بیش تری از کیک قدرت اند.
در این مسیر ایران صرفا یک عامل " اخلال گر " علیه نظم غرب است. پیداست که هدف آنان واژگون کردن نظام جهانی نیست ، بلکه اصلاح آن به سود خود است.
از این رو وجود یک " کشور پارتیزان " در جهان می تواند آنها را به این هدف نزدیک تر کند. بدون آن که به پارتیزان مفروض چیزی برسد!
صلاح الدین خدیو