افتضاح استراتژیک 

 تولید یک میلیون گوشی تلفن همراه ، یک افتضاح استراتژیک برای دولت سیزدهم است و در تاریخ ثبت خواهد شد.

 ورود کشور به صنایعی که فاقد مزیت است ، بزرگترین خطایی است که امکان بروز دارد - تعداد کشورهایی که صاحب تکنولوژی موبایل هستند به تعداد انگشتان یک دست نمی‌رسد و حتی شرکت‌های پرسابقه‌ای مانند نوکیا ، علیرغم مشارکت با غول‌هایی مثل مایکروسافت ، توان رقابت در بازارهای جهانی را از دست دادند.

 ساخت موبایل در ایران تنها به معنی پیچ و مهره کردن قطعاتی است که از چین وارد می‌شود. ما حتی امکان ورود تکنولوژی یا مشارکت با صاحبان تکنولوژی مثل کاری که هندی‌ها انجام می‌دهند ، به‌دلیل تحریم‌ها ، نداریم.

 ساخت موبایل در ایران مسبوق به سابقه است و در دولت احمدی‌نژاد شروع و با شکست مختومه شد. طرح مجدد این موضوع یا به غارت دهها هزار میلیارد تومان سرمایه این ممکلت ختم می‌شود و کمتر از دو سال جمع می‌شود یا در بهترین سناریو افتضاحی صدها برابر بدتر از صنعت خودرو و لوازم خانگی خواهد شد.

البته مردم هزینه این بی تدبیری‌ها را خواهند داد.

 سیاستگذاری ساخت موبایل را از هند بیاموزیم 

 شرکت اپل با استراتژی تنوع در مکان تولید غیر از چین تصمیم به تولید آیفون ۱۵ در هندوستان گرفته است.

 بدیهی است که شرکت اپل غیر از راهبردهای کلان کشور متبوعش ، در پی استفاده از منابع ارزان برای کاهش نرخ تمام شده تولید است و چه جایی بهتر از هند ، با این نرخ دستمزد و بازار با این عظمت.

 هند هم با انتقال تکنولوژی و آمدن تکنولوژیست‌ها و تغییر در فضای تولید محصولات نوین تکنولوژی‌محور ، خود را در معرض تحول گسترده قرار می‌دهد و بعد از مدتی می‌تواند مدعی بازیگری در صنعت موبایل باشد و بی‌تردید این حجم از سرمایه‌گذاری به اشتغال پایدار و رشد جدی اقتصادی در این کشور منجر خواهد شد.

 آیا ایران چنین ظرفیت‌هایی ندارد؟ با این نرخ دستمزد و این ضریب نفوذ تلفن همراه؟

 فعلا که چالش‌های ایران ممنوعیت رجیستر آیفون ۱۴ و خرید فیلترشکن و سرهم بندی پیچ و مهره‌های موبایل چینی با وام‌های میلیاردی با نام ایرانی و افتخار به خودکفایی است.

حامد پاک طینت